Творчество Мейрама Карасартова: Алғашқы қар жауғанда

Қарашада қар жауып тұр,

Аппақ әсем түйіршік.

Сыртқа шығып қайтайық бір,

Қане достым,жүгір шық.

Алғашқы қар биылғы,

Сондай таза, ақ қандай.

Мол қуаныш жан-күйінді,

Жайлап бара жатқандай.

Көрінбейді сұр аспаннан,

Қара бұлттың шарбысы.

Өктем шығар сауысқаннан,

Қарғалардың дауысы.

Бұтақтары аршалардың,

Желпінгендей ырғалып.

Ұмыт болып шаршағаның,

Кеудең толып нұрға анық.

Күздің көркін келтіргендей,

Қарашаның қары аппақ.

Қошқыл мұндар серпілгендей,

Жарқын күнді мадақтап.

Қалықтайды ақ ұлпалар,

Желсіз ауа тербетіп.

Орағандай ақ лыпаға,

Ағаштарды кем-кетік.

Тоғай бойын безендірген,

Жамылғынның түсі аппақ.

Жас қайынды көзім көрген,

Жыр жазамын құшақтап.

Неткен ғажап аппақ түсті,

Бала күннен сүйдім мен.

Осылайша келген қысты,

Қарсы аламын бір күймен.

Шаттанамын ұйпап қарды,

Жас баладай кенелем.

Арбасында ұйықтап қалды,

Биыл түған немерем...